امیر المومنین علی (ع) مولای حق فرمودند کسی که بیست و یک عدد کشمش را ناشتا بخورد به هیچ بیماری مبتلا نمیشود و فقط مرگ او را از پای در میآورد. چرا که خوردن کشمش باعث میشود حرارت زیاد از بین برود خون پاک و تصفیه گردد و قلب قوی و مرض از بین برود (بحار جلد ۶۶) کشمش در اثر خشک شدن انگور به دست میآید هنگامی که انگور خشک شد مقداری از آب و سلولز آن تحت تاثیر دیاستازها که در روی پوست انگور موجود میباشد به قند تبدیل میگردد و ۷۵ درصد قند گلوکز قابل جذب بدن ساخته میشود و دارای پروتئین، چربی، قند (سوربیتول) کلسیم و ویتامینهای (A - B۱ - B۲ - C - P P) میباشد وجود پتاسیم و اسیدهای مالیک و سیتریک و تار تاریک میتواند اوره خون را تنظیم نماید و کلسترول زیادی خون را دفع و به تنظیم فشار خون کمک نماید هنگامی که انگور بادانه خشک میشود مویز نامیده میشود اگر مویز را خالی از هسته کنیم همراه با گل گاوزبان و خرمای سبز به بیماران آسمی کمک شایانی مینماید. اگر دچار قارچهای پوستی هستید کشمش را کوبیده و با صبر زرد مخلوط کرده و روی محل مورد نظر ضماد نمایید تا قارچ را از بین ببرد. ضماد کشمش و پیه زعفران و زرده تخم مرغ و موزه باعث گشوده شدن کورک و آبسه میشود.
کشمش میتواند به عنوان آجیل در دسترس کودکان قرار گیرد تا با استفاده از آن شاهد رشد سریع آنان باشیم زیرا کلسیم و فسفر موجود در کشمش برای استخوان بندی کودکان مفید است و برای کودکان ضعیف و کم خون هم دارویی بینظیر است و اشتهای آنان را زیاد نموده و درمان لاغری کودکان را به نحو احسن انجام میدهد و اما مادران باردار و شیرده اگر هر روز مقداری کشمش را به جای ویتامینهای مصنوعی استفاده کنند در حفظ و رشد جنین و فرزند خود به جگرگوشه خود کمک نموده، در تایید این حرف و رشد جنین و تامین سلامت مادر و فرزندانش نقش کشمش قابل وصف است.
کشمش برای سالخوردگان عزیز ما که دارای بدنی ضعیف هستند تولید انرژی میکند و در سرمای زمستان بدن ایشان را گرم میکند. اگر مویز را با سرکه مخلوط نماییم کبد را تقویت مینماید و در درمان هپاتیت مزمن موثر است همچنین مویز بدون هسته توام با فلفل در کلیهها هم نقش درمانی دارد و باعث سهولت خروج ادرار میگردد و خاصیت نرم کنندگی سینه را دارد و همانطور که قبلا نیز گفته شد افراط در خوردن هر چیزی مضر است افراط در خوردن کشمش هم باعث بالا رفتن فشار خون و غلظت خون میگردد و امام صادق (ع) میفرمایند: کشمش عصب را تقویت و کسالت را میبرد و نفس و روان را جلا میبخشد (بحار جلد ۶۶) امید است با بهره گیری از این مطالب هر چه بیشتر به عظمت الهی پی ببریم و همچنین از مکتب ائمه خود نیز که درمانگر واقعی بودند استفاده کافی ببریم.
منبع: روزنامه مردم سالاری